फर्की फर्की

यस फिल्मले नेपाली सिनेमामा समय लूपको नयाँ अवधारणा प्रस्तुत गर्ने प्रयास गरेको छ। समय लूप र समय यात्रा हामीलाई नयाँ होइन, किनकि हामीले यी अवधारणाहरूलाई धेरै हलिउड र बलिउड फिल्महरूमा देखिसकेका छौं, जस्तै “डार्क,” “डॉक्टर स्ट्रेन्ज,” “टेनेट,” “एभेन्जर्स: एन्डगेम,” “२४,” र “एक्शन रिप्ले” आदि। यस फिल्मले एक नयाँ मोड प्रस्तुत गर्छ, जहाँ मुख्य पात्रले गल्ती गर्दा समय लूप सक्रिय हुन्छ।

फिल्म अन्य अनमोल केसी फिल्महरू जस्तै सुरु हुन्छ। म्याडी क्लबमा जान्छ। यस फिल्ममा उनको नाम म्याडी हो, पूरा नाम मधव सिंह बस्नेत, उपनाम म्याडी। उनी आफ्ना साथीहरूसँग भेट्छन्, र जस्सिता गुरुङसँग भेट हुन्छ। जस्सिताले उसलाई मन पराउन थाल्छिन्, तर सुरुमा म्याडीले उनलाई बेवास्ता गर्छ। बरु, उनी अन्य केटीहरूसँग फ्लर्ट गर्छन्, उनको चरित्रलाई एक निश्फिक्री प्लेबोयको रूपमा देखाउँदै। उनी आफूलाई अल्फा पुरुष ठान्छन्, जुन विशेषता उनको बाल्यकालमा उत्पन्न भएको हो, जब उनले विद्यालयमा आफ्ना साथीहरूलाई दुःख दिने गर्थे। यो विशेष रातमा उनका साथी सुवासको जन्मदिन हो, तर म्याडीले सुवासलाई उपयुक्त जन्मदिनको पार्टी दिँदैनन्। क्लबबाट फर्कंदै गर्दा, उनीहरू एक चौतारामा रोक्छन्, जहाँ उनीहरूले उपयुक्त पार्टी नपाएको चर्चा गर्छन्। त्यहाँ सुतेका एक भिखारीले खाना माग्छन्, र म्याडीले उनीमाथि चिच्याउँछन्, तर सुवासले उनलाई खाना दिन्छन् र म्याडीलाई उनलाई एक्लै छोड्न भन्छन्।

त्यसपछि म्याडीले पूजारीहरूले छाडेको सुन्तला र बत्ती उठाउँछन् र सुवासलाई बत्ती निभाएर इच्छा गर्न भन्छन्। सुवासले म्याडीलाई राम्रो मान्छे बन्न र आफ्नो गल्तीहरू महसुस गर्नको लागि इच्छा गर्छन्। उनीहरूको जानकारी बिना, उनीहरूको इच्छा पूरा हुन्छ, किनकि यो कार्तिक पूर्णिमा हो, जुन रातमा इच्छाहरू पूरा हुने भनिन्छ, जस्तो कि भिखारीले भनेका थिए।

अर्को बिहान, म्याडी मदहोस भएर उठ्छन् र ढिलो सुत्छन्। उनी रेडियो खोल्छन् र TAUKE नामको कलर आईडीबाट कल प्राप्त गर्छन्। यो उनको बास थियो, जसले फोनमा उनीसँग कुरा गर्दै उनीलाई जागिरबाट निकाल्छन्। जब उनी भान्सामा जान्छन्, उनले गल्तीले एउटा फूलदानी भाँच्छन्, जसले समय लूपलाई सक्रिय गर्छ। दृश्यहरू रिवाइन्ड भएर फिर्ता जान्छन्, पुनः फोन कलबाट सुरु हुन्छ। यो लूप तबसम्म जारी रहन्छ जबसम्म उनले आफ्नो गल्तीहरू सच्चाउँदैनन्।

अफिसमा, हर्कमान गुरुङ उनको क्याबिनमा बीमा दावी गर्न आउँछन्, तर म्याडीले उनलाई अस्वीकार गर्छन् र बदमासीसँग पठाउँछन्। यो कार्य बारम्बार दोहोरिन्छ, र म्याडी लूपबाट प्रभावित हुन्छन्, र बुझ्छन् कि यो तबसम्म रोकिँदैन जबसम्म उनले सबै कुरा सही गर्दैनन्।

म्याडीले आफ्नो साथी सुवासलाई समय लूपको बारेमा भन्छन्, र कुनै समय लूपमा आधारित फिल्मको सन्दर्भ दिन्छन्, तर मैले कुन फिल्मको कुरा गरेको हो बिर्सेँ। सुवासले उनलाई विश्वास गर्दैनन्। रेस्टुरेन्टमा मानिसहरू बाजी लगाइरहेको देखेर, म्याडीले समय लूपलाई प्रयोग गरेर पैसा जित्न र सुवासलाई आफ्नो कुरा प्रमाणित गर्न निर्णय गर्छन्। उनी सुवासबाट पैसा सापट लिएर बाजी लगाउँछन् र जित्छन्, तर जब उनी लूप सुरु गर्न ग्याङस्टरलाई मुक्का हान्छन्, यसले काम गर्दैन।

यो समय लूपको अवधारणाको परिचय मात्रै हो। फिल्मले यस सुपरपावरको उत्पत्ति र यसको संचालनको अन्वेषण गर्छ। थियटरमा धेरै दर्शकहरूले दृश्यहरू सम्झेका थिए वा बढी सोचका थिए भनी चर्चा गरे। यो अवधारणा नेपाली दर्शकहरूको लागि उपयुक्त नहुन सक्छ, किनकि हामीले नेपाली फिल्महरूमा पहिले कहिल्यै समय यात्रा देखेका छैनौं। यो विचारलाई सरल र क्रमिक रूपमा प्रस्तुत गर्नु अहिलेको दर्शकहरूको लागि उपयुक्त छ।

फिल्म त्यसपछि प्रेम कथामा सुघा्रिएको छ, जसमा केही हास्य र समय लूपका दृश्यहरू समावेश छन्। मुख्य पात्र अन्ततः समय लूपको मद्दतले आफ्नो प्रेमिका जित्छन्। तर, उनी महसुस गर्छन् कि यो उनको मुटु जित्ने सही तरिका होइन। उनी सोच्छन् कि उनी उनको लागि उपयुक्त छैनन् र टाढै रहन खोज्छन्, तर उनी पाउँछन् कि उनी यसबाट टाढा बस्न सक्दैनन्।

समग्रमा, फिल्म मनोरञ्जनात्मक छ र नेपाली सिनेमामा नयाँ अनुभव दिन्छ। निर्माण राम्रोसँग वित्तपोषित देखिन्छ, राम्रो गुणस्तरका दृश्यहरू छन्। अनमोल केसी र जस्सिता गुरुङले राम्रो प्रदर्शन दिएका छन्, र सहायक कलाकारहरू, जस्तै रवि काफ्ले र समृद्धि अर्यालले पनि आ-आफ्ना भूमिकामा राम्रो काम गरेका छन्। तर, जब-जब अनमोल केसीले सुवासलाई “सुवासे” भनेर बोलाउँछन्, यो अलि अनौठो सुनिन्छ। यो हास्यास्पद र घनिष्ट मित्रताको संकेत दिनको लागि हो, तर अनमोलको आवाजले यसलाई अनौठो बनाउँछ। यो केवल मेरो व्यक्तिगत स्वाद मात्र हुन सक्छ।